امام حسين(ع) زمينهي انهدام بنیامیه را مهيا کرد
امام حسين(ع) يك اقدام فوقالعاده از خود نشان داد و نقشهاي جامع براي انهدام بنیامیه طراحي كرد. در شرح زيارت جامعهي كبيره آمده است که امامان شیعه «سَاسَةَ الْعِبَادِ»[1] هستند. یعنی سياستگذاران جامعهي مسلمين هستند. امام حسين(ع) نيز سياستمدار جامعه مسلمین بود و سياست ايجاب ميكرد كه بنیامیه بايد از صحنهي آن روز كنار برود، چرا که با انسانیت، اخلاق و اسلام مخالف بود و اگر میماند تبدیل به يك غدهي سرطاني براي جامعهی مسلمین میشد. بنیامیه در چنين شرایطی يك اشتباه بزرگ تاريخي كرد و آن اين بود كه از امام حسين(ع) براي يزيد بيعت اجباری خواست. اين بيعت خواستن راه را براي آن حضرت به منظور نابودي بنیامیه هموار كرد، بدین نحو كه آن حضرت صريحاً اعلام كرد كه با يزيد بيعت نخواهد كرد. آنها تصميم گرفتند كه آن حضرت را در مدينه شهيد كنند. امام حسين(ع)اين توطئه را خنثي كرد. سپس آنان نقشه کشیدند که آن حضرت را در مكه و در روز طواف شهيد كنند. امام حسين(ع) حجّ تمتع را عمره كرد و از مكه خارج شد. اهل كوفه نامه نوشته بودند و آن حضرت را براي تأسيس حكومت اسلام دعوت كرده بودند. امام حسين(ع) ميدانست كه بنیامیه نميگذارد آن حضرت در كوفه حكومت كند، ولي امام(ع) با قبول دعوت اهل كوفه، بنیامیه را به منطقهاي كشاند كه علي(ع) پنج سال در آنجا حكومت كرده بود.
اگرچه اهل كوفه به خاطر منافع دنيوي به كربلا آمدند و امام حسين(ع)را شهيد کردند، ولي امام حسين(ع) را كاملاً میشناختند. امام حسين(ع) در نزديكي دروازهی ورودي شهر كوفه كه مقرِّ حكومت علي(ع) بود، اتراق كرد. بنیامیه از دقت نظر و نقشههاي جامع آن حضرت برای انهدامشان بیاطلاع بودند. امام حسين(ع) الزاماً در كنار رود فرات رحل اقامت گزید. ایشان در آن مدت عابدان و زاهدان اهل كوفه را به كربلا دعوت كرد و همهي اهل كوفه دانستند كه امام حسين7 را با اجبار به كربلا آوردهاند و از او بيعت ميخواهند و آن حضرت با يزيد بيعت نميكند.
امام حسين(ع) زمينهي انهدام بنیامیه را مهيا كرد و سپس خودش، برادران و فرزندانش و همینطور مسلمانان وفادار را در اين راه فدا داد. دشمن چنين گمان ميكرد كه او غالب شده است، اما امام حسين(ع) با اين عملش شخصيت يزيد و بنیامیه را نابود كرد؛ بهطوریکه بعد از شهادت آن حضرت حال حيات و بقا در خاندان بنیامیه نماند و همه دانستند كه بنیامیه دشمن سرسخت پيامبر(ص) و خاندان پيامبر و اسلام بوده است. امام حسين(ع) با اين عملش شخصيت بنیامیه را سخت كوبيد؛ اما اين عمل براي آن حضرت مشكلاتي را ايجاد كرد كه حدّ و اندازه نداشت و آن اين بود كه همراهان آن حضرت شهيد و اهل بيتش اسير شدند.
برای مطالعه کامل مطالب به متن کتاب جاودانگي امام حسين (ع) (مرحوم حضرت آیت الله صائنی ره) مراجعه شود.
[1]- شرح زیارت جامعهی کبیره، مرحوم آیت الله محمد اسمعیل صائنی، جلد1، صفحهی 32.