«قبول رحمت الهي از ناحيه انسان»

انسان كه به اين عالم می ‏آيد، گرد و غبار اين عالم او را كدر مى‏كند، اگر انسان بتواند اين تيرگى را از خود شستشو دهد، اين همان قبول رحمت است. راه اين شستشوى باطن در لسان اديان، توبه به سوى خداوند و انجام دادن اعمال صالحه و تقوا و ترك حرام و عمل به واجبات است. اين كه انسان بنده‏ى مخلص خداوند بشود و بتواند مقامات معنوى را بپيمايد دو زمينه مى‏خواهد فلذا على(ع) هر دو زمينه را از خداوند طلب مى‏كند. اول اين كه خداوند افاضه‏ى رحمت كند و آب حيات بفرستد. دوم اين كه مى‏گويد: خدايا، به من كمك كن كه اين آب رحمت را به خود جذب كنم تا به فطرت اوّليه‏ى خود برگردم. مى‏گويد: خدايا، به من ظرفيت عنايت كن تا بتوانم رحمت تو را قبول كنم؛ زيرا اين عالم سراپا رحمت است، امّا وجود من انباشته از آلودگى‏ها و تيرگى‏ها است. اگر من آلودگى زياد داشته باشم و باران رحمت بيايد، چيزى جذب نمى‏توانم بكنم. خدايا، به من كمك كن تا از اين آلودگى‏ها رهايى يابم، ظرفيت من وسعت بيابد تا از رحمت بى كران تو بى‏نصيب نباشم.

متن فوق برگرفته از كتاب شرح دعاي كميل (مرحوم حضرت آیت الله صائنی ره) مي باشد