مبلغین اسلامی بايد واقعيات اسلام را درک كنند و بعد اسلام صحيح را تعليم دهند .

انسان در زندگي اين جهاني خودش كاملاً تحت مراقبت فرشتگان و كرام‌الكاتبين است. فرشتگانِ مكرم الهي تمام خصوصيّات انسان‌ها را ثبت و ضبط مي‌كنند. ثبت و ضبط كردن ملائکه این‌گونه نيست كه با قلم و دوات مادّي نگارش کنند، بلكه كتابت مَلَك طبق سنخ وجودي خودش است. درك كردن حقايق قرآني درباره‌ي انسان مشكل است تا چه رسد به اينكه عوام درباره‌ي ملائكه بخواهند که نظر دهند. افرادي يك نام سرياني به نام «فُطرس» پيدا مي‌كنند و مي‌گويند خداوند بال‌های او را قطع كرد و او به يك جزيره سقوط نمود. بعد از تولد حضرت امام حسين(ع)، جبرئیل پيش فُطرس آمد و راه شفا يافتن او را به او گفت، بدین نحو که كنار گهواره‌ی امام حسين(ع) برود و بال‌هایش را به آن گهواره بزند. فُطرس اين عمل را انجام داد و شفا يافت. يك مسلمان فكر نمي‌كند كه اصلاً آيا گهواره‌ي این‌چنینی در زمان امام حسين(ع) بوده يا نبوده است؟

اين حديث جعلي از محيط‌هايي اقتباس شده كه در آنجا گهواره وجود داشته است. اگر ذاكری در مجلس عزاداری امام حسین(ع)  این‌گونه گفتارهاي دروغ را نقل کند تا چندين نفر را بگرياند، او باید بداند که دروغ مقدمه‌اي بر راستی نمی‌تواند باشد. باطل هرگز نمي‌تواند مقدمه‌ي حق شود و گفتار میان‌تهی نمي‌تواند حکایت از حق و واقعيّت كند.

وقتي خداوند در قرآن مجيد می‌خواهد ملائكه و فرشتگان را براي ما انسان‌ها معرفي كند، مي‌فرمايد: « ... لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ».[1] يعني: فرشتگان هرگز با فرمان خداوند مخالفت نمي‌كنند و آنچه را كه فرمان داده ‌شده‌اند (به طور كامل) اجرا مي‌نمايند. اطاعت ملائكه ذاتي و جبلّي است. آن‌ها مجذوب خداوند هستند و بندگان راكع و ساجد اويند. ركوع و سجود فرشتگان به معني اين است كه آن‌ها دائماً در برابر حق تعظيم مي‌كنند و در برابر خدا دائماً در حال خاكساري و نشان دادن ذلتند.

يكي از ذاكرين محترم در یک مجلس عزاداری اباعبدالله(ع) جریان فُطرس را نقل کرد. جایی دیگر هم جریانی مربوط به عروسي حضرت قاسم در روز عاشورا را خوانده بود. او پس از گفتن جریان فُطرس و اتمام ذکر مصیبت آمد و كنار من نشست. من به آرامي به او گفتم: آیا جريان فُطرس و عروسي حضرت قاسم که خواندی، حقّ اند يا باطل؟ پاسخ داد: شايد هر دو مطابق واقع و راست نباشند! من گفتم: شايد نگو، قطعاً هر دو صحيح نيستد، زیرا که مَلَك بال مادي و جسماني ندارد كه قطع شود و همین طور روز عاشورا جاي عروسي کردن نيست. او با لهجه‌ي محلی و مخصوص به خودش پاسخ داد: آقا وقتي این‌ جریانات در ذكر مصيبت‌ها گفته نمي‌شود، مجلس گرم نمي‌شود. گفتم: مهم نیست، مجلس تا قيامت گرم نشود و مردم هم اصلاً‌ گريه نكنند! مگر من و تو آمده‌ایم که در خانه‌ی خدا از مردم دادوفریاد، ناله و فغان بستانیم؟ ذاكرين و مداحان بايد بدانند كه آمده‌اند با ذكر مصيبت واقعي اسلام را زنده كنند و نبايد به دنبال این باشند كه در مجلس آن‌ها فقط ناله و فرياد زياد باشد. ما مبلغین اسلامی به خانه‌ی خدا می‌آییم تا به مسلمان‌ها رشد فكر اسلامی بدهیم، نه آنکه طبق سليقه‌ي خود مطالبي را بگویيم كه اصلاً مأخذ روايي و قرآني ندارند. مبلغین اسلامی بايد واقعيات اسلام را درک كنند و بعد اسلام صحيح را تعليم دهند. آنان بايد پس از روشن و تبیین کردن عقايد حقه و اخلاق فاضله امربه‌معروف و نهي‌از‌منكر كنند. آنها بايد واقعیت جريان کربلا را بگويند، چه مستمعین در مسجد به ذكر مصيبت آنان گريه بكنند يا نكنند. گاهي شده که من خسته بوده‌ام و كسي به ذكر مصيبت من گريه نكرده است و گاهي هم زمان اقتضا كرده كه بدون سر و صدا ذكر مصيبت كرده‌ام و مستمعین گريه كرده‌اند.

در روايات آمده است كه هر كس به امام حسين(ع)  گريه كند، اجر و ثواب دارد. معناي حديث اين است كه انسان بايد بر امام حسين(ع) معرفت بیابد، به نكات عاطفي، عملي و حقيقي جريان كربلا پي ببرد و بعد بر مظلومیت آن حضرت گريه كند. معنای گريستن بر امام حسين(ع) اين نيست كه سخنان راست و دروغ توسط ذاکرین به هم بافته شود و عواطف مردم تحريك شود تا گريه كنند، چرا که در اسلام یک چنین توصیه و دستوري وجود ندارد. اما اگر كسي واقعه‌ي كربلا را به خوبي تحليل كند و نكات دقيق و رقيق آن را براي مسلمان‌ها بازگو كند و آنان در اثر معرفت یافتن گريه كنند، اين نوع گريه كردن اجر و ثواب دارد. اين يك اصل اسلامي است كه دروغ و باطل مقدمه‌ي راستی، صدق و  حق نمي‌شود، چرا که در دين اسلام باطل و دروغ به هر نحو و شکلی كه باشد محكوم و مطرود است.