اين عالم بازيچه و لهو و لعب نيست

انسان هر اندازه كه خودش را فراموش كند به همان اندازه از فطرتش دور مى‏شود. فلذا اگر به زمان‏هاى قديم برگرديد، آن‏ها از جهان خارج بيگانه بوده‏اند ولى خودشان و فطرتشان را به خوبى مى‏شناخته‏اند. اگر انسان به خودش و به فطرتش نزديك‏تر باشد، هم توبه‏اش و هم طلب مغفرتش آسان‏تر مى‏شود. پس انسان هم با جامعه‏ى انسانيّت و هم با نظم و خوشى و ناخوشى اين عالم، ارتباط دارد. اميرالمؤمنين(ع) همين مطلب را در اين جا تعقيب مى‏كند و مى‏گويد: «خدايا، گرفتارى‏هاى من كه براى من در اين عالم پيشامد مى‏كند نتيجه‏ى عمل من است. خدايا، اعمال مرا براى من اصلاح كن. البتّه من بايد خودم، خودم را اصلاح كنم ولى اگر تو نخواهى من قادر به اصلاح خود نيستم، حول و قوّت و مدد از تو است.

اين فرمايش على(ع) مستند به قرآن كريم است، كه خداوند مى‏فرمايد: «.. فَلَمَّا زاغُوا اَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لايَهْدِى الْقَوْمَ الْفاسِقينَ  سوره‏ى صف، آيه‏ى 5. » و يا در سوره‏ى اسراء، مى‏فرمايد: «كَلّاً نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ وَ ما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ مَحْظُوراًسوره‏ى اسراء، آيه 20. »؛ ما به همه مدد مى‏دهيم، به هر طرف كه ميل كنيد، ميل كردن با شماست. اگر به طرف توبه و فطرت ميل بكنيد، در آن طرف از دستتان مى‏گيريم و راهنمايى مى‏كنيم، اگر به طرف انحراف ميل كنيد، در آن طرف هم كمك و مدد مى‏كنيم و به سمت انحراف مى‏رانيم. وقتى كه به جادّه‏ى انحراف افتاديد، اگر شما كُند و آرام برويد ما تسريع مى‏كنيم و مى‏گوييم به راحتى برو، برو تا ببينيم به كجا مى‏روى! انسان بايد متوجّه باشد كه عالم تكوين، داراى حساب است. در اين عالم بازيچه و لهو و لعب نيست، عالَم، عالَم واقعيّت است. در اين عالم سرگردانى وجود ندارد، انتخاب با خود انسان است، بعد از انتخاب بايد راه را بپيمايد. وقتى كه انتخاب كرد ما نمى‏گذاريم كه او تفريح و بازى كند «كُلّاً نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هؤُلاءِ» به هر دو طرف مدد مى‏دهيم و امداد مى‏كنيم و هر جادّه‏اى كه انسان آنرا انتخاب كرده به راه مى‏اندازيم. هم طايفه‏ى نيكان و هم طايفه‏ى بدان را به راه مى‏اندازيم، هم هدايت شدگان را امداد مى‏كنيم و هم گمراهان را مدد مى‏رسانيم. برنامه‏ى ما روشن است. و يا آن آيه‏اى كه خواندم «فَلَمَّا زاغُوا اَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ» افرادى كه انحراف را انتخاب كردند، خداوند قلب‏هاى آنان را منحرف‏تر كرده و در انحراف پابرجا مى‏كند، به طورى كه اگر جادّه‏ى هدايت را انتخاب كردند در جادّه‏ى هدايت پابرجا مى‏كند و چون مسأله اين است و خداوند هر دو طرف را امداد مى‏كند، حضرت على(ع) از خداوند استمداد مى‏كند و مى‏گويد: پروردگارا، من مى‏خواهم كه به راه خير هدايت بشوم، من مى‏خواهم به فطرت خود برگردم. من مى‏خواهم كه خودم را از آلودگى‏ها شستشو دهم، من مى‏دانم كه در اين عالَم هر چه بر سرم مى‏آيد نتيجه‏ى عمل خودم است. در مقدّمه عرض كردم كه سعادت و شقاوت انسان با عمل او، همدم و همگام است، پس به طور كلّى اعتقادات و اخلاق و اعمال و رفتار ما در سرنوشت و در پيشامدهاى اين عالم مؤثّر هستند.

برای مطالعه کامل مطالب به متن کتاب شرح دعاي كميل (مرحوم حضرت آیت الله صائنی ره) مراجعه شود.

 

جستجوی پیشرفته

اوقات شرعی



آمار بازدید

امروز
دیروز
بازدید این هفته
بازدید آخرین هفته
بازدید این ماه
بازدید ماه گذشته
کل بازدید
183
1281
5312
10996
41884
41593
2724469

پیش بینی بازدید امروز
144


IP شما:100.24.20.141